Wonderlijk
Sinds 2017 heeft een gewapende groep grote schade aangericht in het oosten van de Democratische Republiek Congo. In de chaos zijn honderdduizenden mensen gevlucht naar Bunia, de provinciehoofdstad. Meestal hebben ze familieleden verloren en moesten ze alles achterlaten wat ze bezaten.
De meeste kerkdiensten in de stad zijn in het Swahili, een taal die breed wordt gebruik. Alleen, de meeste van de vluchtelingen spreken maar één taal: de taal van hun onderdrukkers. Ze konden niet meedoen met de aanbidding, het onderwijs en de gemeenschap in het Swahili. Een gemeente besloot een speciale kerkdienst in de moedertaal te organiseren. Daarna bleven vluchtelingen om dit soort reguliere diensten vragen.
Meningsverschil
Er ontstond een meningsconflict onder de leiders van die plaatselijke kerk. Sommigen zeiden dat de lange termijn oplossing zou zijn om de nieuwkomers aan te moedigen Swahili te leren. Anderen drongen erop aan dat ze nu spirituele zorg nodig hadden. De hoofdpastor, wiens ouders waren vermoord door sprekers van die taal, riep een einde aan de speciale kerkdiensten totdat de kwestie was opgelost. Hij was bang dat vele anderen, net als hij, getraumatiseerd zouden raken door deze taal in de kerk te horen.
Bijeenkomst met oplossing
Bij de laatste speciale dienst was de bisschop aanwezig en ontdekte dat het gebouw gevuld was met mensen die graag Gods Woord in hun eigen taal hoorden. Hij deed een beroep op Dr. Bagamba van de Eastern Congo Group, wiens kantoor in Bunia is. Hij is zelf Congolees staatsburger en onderzoekt al meer dan vijftien jaar de sociale rol van taal en de interactie tussen taal en identiteit (sociolinguïstisch onderzoek). Dr. Bagamba is zeer actief geweest in het bepleiten van het gebruik van de moedertaal in de bediening; tegelijkertijd erkent hij de pijn die velen met deze specifieke taal associëren. Zijn ontmoeting met dertien leiders van die gemeente duurde zes uur! Zijn aanwezigheid en zijn uitleg zorgden voor een discussie die eindelijk vruchten afwierp.
Aan het eind van de dag kon de hoofdpastor nog steeds niet accepteren dat de kerk de taal van de onderdrukker gebruikte om Gods volk te weiden. Maar de andere twaalf leiders waren het erover eens dat ze een wekelijkse dienst moesten houden in de taal die de vluchtelingen kenden. In sommige opzichten was het een kostbare beslissing, maar de leiders ontvingen vrede dat ze zo naar Gods roeping dienen.
Wonderlijk.
Bron: website Wycliffe Bijbelvertalers
