Weest mede mijn navolgers
Influencers. Een ingeburgerd begrip voor veel jongeren. Heel letterlijk betekent het woord: ‘beïnvloeders’. Mensen die hun levensstijl uitstallen voor hun volgers. Niet zelden presenteren zij hun leven als een leven zonder rimpels, hobbels of verdriet. De boodschap gaat uit: “Dit leven wil jij ook, mis niets, dus volg mij, leef mijn leven.” Bedrijven staan in de rij om zulke influencers ruimschoots te betalen om hun producten aan te prijzen. Influencers blijken een garantie voor een stijgende verkoop.
Als leidinggevende, als catecheet, als predikant zijn we in zekere zin ook influencers. Jongeren bevinden zich in een zoektocht naar hun identiteit en zijn op zoek naar identificatiefiguren. Als we leiding geven aan jongeren hebben wij invloed op hun leven. Dat doet onze verantwoordelijkheid des te meer beseffen. Ziet u uzelf als een na te volgen voorbeeld? Waarin dan?
“Weest mede mijn navolgers…” De woorden van Paulus in Filippenzen 3 vers 17. Hij beseft zijn verantwoordelijkheid, zijn voorbeeldrol, maar loopt er niet voor weg. Hij roept de gemeenteleden van Filippi op zijn levensstijl na te volgen. Welke levensstijl doelt Paulus op? Ziet Paulus zichzelf dan als een voorbeeldfiguur, een gepolijste man, onkreukbaar, onberispelijk, de man die alles weet?
Nee. Voordat Paulus komt tot deze oproep tot navolging, leren we Paulus kennen als een man die juist niets in zichzelf vindt. Die in zichzelf niets navolgenswaardigs tegenkomt. Ja vroeger wel, toen kon hij zichzelf op de borst kloppen om zijn uitstekende achtergrond, zijn uitmuntende Bijbelkennis, zijn onberispelijke leven (vers 5 en 6). Maar al die zaken zijn hem nu juist schade en drek geworden. Paulus vergewist de gemeente van Filippi ervan dat dát niet de reden tot navolging is.
Wat kunnen jongeren opkijken naar een predikant, een leidinggevende. Wat weet u veel in hun ogen, worstelingen die zij hebben lijkt u te boven te zijn. Waar zij vallen, lijkt u te staan. Een perfect plaatje, maar het staat juist daardoor vaak ver van hun eigen leven af. Zeg maar eens eerlijk, in heldere, verstaanbare taal, dat u niets in uzelf vindt. Dat uw onberispelijke buitenkant u schade en drek is geworden. Dat kost ons onszelf, maar het verbindt de jongere met een oudere. Dan wordt het een gesprek tussen een zondaar en een zondaar.
Paulus zegt als het ware: “Als je naar mij kijkt, dan lijkt het zo van de buitenkant heel wat, maar vergis je niet. Het is me niets waard.” We leren Paulus hier kennen als een man die heel eerlijk, kwetsbaar een blik in zijn leven geeft. Dat is moeilijk, maar zo nodig voor onze jongeren. Als we werkelijk hart hebben voor jongeren, moeten we dat hart ook laten zien.
Als we werkelijk hart hebben voor jongeren, moeten we dat hart ook laten zien.
Waar gaat het Paulus om? Niet meer om zichzelf. Maar wat Hij gevonden heeft, waar Hij voor leeft, dat is navolgenswaardig. Christus te kennen, dat is Zijn grote begeerte (vers 10). Zijn geloof is ook niet zijn prestatie, maar door Christus is hij gegrepen uit het leven van zelfgerichtheid en godsdienstige zelfverheerlijking (vers 13). Zijn leven is niet meer zelfgericht, maar hemelsgericht. Een leven waarin ik afzie van mezelf en alles zie in Christus. Een leven van niets hebben, maar alles ontvangen. Dat is navolgenswaardig. Ambtsdragers, catecheten, leidinggevenden, voorgangers: weest daarin met elkaar Paulus’ navolgers.
