Wat hebben wij met de eeuwigheid?

D.V. aanstaande zondag is het de zgn. eeuwigheidszondag. Ds. M. van Reenen denkt met ons na over de betekenis hiervan.

Wat hebben wij met de eeuwigheid?
De tijd is weer verzet, het wordt vroeg donker. Bijna winter, bijna Kerst. De weken daarvoor noemen we ‘advent’. Vier zondagen vooruitdenken, over de komst van Christus op aarde. Het kerkelijk jaar begint dus een maand eerder dan het kalenderjaar. Dat betekent ook, dat het bijna ‘kerkelijke oudjaarsdag’ is. ‘Eeuwigheidszondag’ wordt die dag ook wel genoemd. Niet iedereen staat daar in de kerk bij stil. Dat doe ik eerlijk gezegd ook niet. Weet je waarom niet? Omdat het wat mij betreft iedere zondag ‘eeuwigheidszondag’ is. De Heere heeft de zondag daar speciaal voor gegeven (Hebr. 4).

Zondag, eeuwigheidsdag
Je zult het vast ook wel merken. De hele week druk. Met nodige dingen, nuttige dingen, onzinnige dingen. Je agenda vol, je hoofd vol, je hart vol… Waarmee? Met het tijdelijke, met de wereld, met dingen die je hart niet kunnen vullen. Maar vreemd is dat: je krijgt ze er ook niet uit.
Dan is het zondag. Rust. Geen werk, geen school, geen media (hoop ik). Wel kerk, wel rust, wel bezinning (hoop ik ook). En je voelt ineens wat belangrijk is. Soms al als je nog in bed ligt. Als de klokken luiden. Als je dagboek open gaat. En zeker als je in de kerk zit. God spreekt en je hoort dingen die je ergens wel weet, maar anders zo snel vergeet. Over God en je ziel, onreinheid en heiligheid, zonde en genade, tijd en eeuwigheid, verlorenheid en zaligheid. Onzichtbare dingen en tegelijk onmisbare zaken. Het is dus van levensbelang om daar aan herinnerd te worden. En juist dat gebeurt iedere zondag. Door een afgezonderde dag. Door de verkondiging van het Woord. Door een kerkdienst die misschien ouderwets aandoet, maar juist daardoor tijdloos is.
Beleef je dit iedere zondag zo? Vast niet. Misschien is het daarom toch goed dat er een eeuwigheidszondag is. Om er nog eens met zoveel woorden op gewezen te worden. Als het dan maar niet zo is, dat deze zondag op zichzelf blijft staan. Als ze maar leert: iedere zondag eeuwigheidszondag. En… als iedere zondag dan maar leert: iedere dag onderweg naar de eeuwigheid.

De zondag en de week
De zondag is afgezonderd, geheiligd. Dat hoort zo, maar het verschil moet niet te groot zijn. Het gevaar bestaat dat het zo gaat: hoe drukker ons leven, hoe meer de zondag beheerst wordt door doordeweeks. Maar de bedoeling is… hoe drukker ons leven is, hoe belangrijker dat de zondag het doordeweekse gaat doortrekken!
Wat betekent dat? Het betekent vooral, dat ons hart gericht wordt en blijft op de Heere. Geloof en bekering dus. Waarbij ik het nu wil hebben over wat dat in de praktijk van je leven betekent. Paulus schrijft aan de Filippenzen: ‘Onze wandel is in de hemelen’  (Filipp. 3:20). ‘Wandel’ kun je ook vertalen met ‘burgerschap’. Dat wil zeggen: een gelovige hoort bij de hemel, ook al is hij daar nog niet. Hij is dus onderweg, niet naar een vreemd land maar naar zijn Thuisland. Wat betekent dat? Hoe ziet je leven eruit als je leeft voor de hemel? Ik kan het niet uitwerken, maar noem zeven punten, elk met een concrete uitwerking.

Eeuwigheidsleven
1. Je weet dat het leven kort is (Psalm 90:12). Dus verlang je om die tijd goed te gebruiken – wat je bewaart voor een hoop zinloze gesprekken.
2. Je beseft dat je God moet ontmoeten (2 Kor. 5:10). Dus maakt het niet meer uit wat mensen oké vinden, maar wat God goed vindt  – wat je bewaart voor ‘afglijden’.
3. Je staat anders tegenover tijdelijke dingen (1 Kor. 7:31). Dus hoef je niet meer aldoor wat nieuws en wat meer – wat de beste vorm van rentmeesterschap betekent.
4. Je neemt afstand van wat in de weg staat (Hebr. 12:1). Dus ga je eerlijk je leven onderzoeken op dingen die je aan de aarde vasthouden – wat inperking van mediagebruik betekent.
5. Je verlangt de Heere te dienen (Rom. 14:7). Dus ga je nadenken over de vraag hoe je in de korte tijd hier op aarde voor je naaste iets kunt betekenen – wat invloed heeft op je studiekeuze.
6. Je zou nu al wel in de hemel willen zijn (Filipp. 1:23). Dus ga je de liefde van God koesteren – wat vraagt om omgang met Zijn Woord.
7. Je ziet uit naar de wederkomst (Openb. 22:20). Dus ga je letten op tekenen van het naderende einde – wat in deze tijd je vol zorg én verwachting maakt.

Het begin is er
Ik kan me voorstellen dat je bij deze zeven punten denkt: hier voldoe ik niet aan, dan ben ik zeker geen christen…? Het is inderdaad belangrijk om eerlijk te zijn of je bij de wereld of bij de hemel hoort. Maar dit is geen checklist. Iedere ware christen ziet dat hij onder de maat leeft. En toch zal iedere ware christen hier wat van herkennen. En verlangen dat er meer van merkbaar wordt. Hoe wereldser de wereld wordt, hoe hemelser een christen zou moeten willen leven. De leegheid van de zonde roept immers om één ding: om de volheid van Christus. Wat een voorrecht dan, dat een christen daar al uit mag putten. Ja, vanuit Christus gezien heeft hij nu al net zo veel van de hemelse volheid als wanneer hij 100.000 jaar in de hemel geleefd heeft. Want Christus zegt: ‘Al het Mijne is het uwe’!