Psalmen tijdloos actueel
Je hoort het vaak om je heen; zijn de Psalmen niet te oud om te zingen? Er zijn zoveel mooie gezangen. Ds. P.D. van den Boogaard legt uit dat Psalmen juist tijdloos en actueel zijn.
De Psalmen zijn oud: moeten we niet nieuwe liederen gaan schrijven?
Volgens mij maak je nu een tegenstelling die er niet is. Kerkgebouwen zijn soms honderden jaren oud. Die breken we toch ook niet af omdat een nieuw gebouw praktischer en meer van deze tijd is? Juist niet zelfs. Zoals je in een oud kerkgebouw beseft dat er al eeuwen lang mensen zijn die geloven, zo geldt dat ook bij de oude psalmen. We zingen die in gemeenschap met onze ouders, voorouders en met de mensen uit de tijd van de Bijbel. De vertolking van vreugde en verdriet, voorspoed en tegenslag, rusten en worstelen in het geloof vind je juist in de psalmen. Dat raakt het hart, toen én nu. De psalmen zijn tijdloos actueel en niet voor niets door God in Zijn Woord aan ons gegeven. Natuurlijk worden ook vandaag de dag mooie liederen gecomponeerd waarin de taal van het geloof doorklinkt. Liederen die ook het hart raken. Die mogen in het verlengde van de psalmen liggen, maar zijn er geen vervanger van.
Welke Psalm spreekt u erg aan en waarom?
Dat wisselt met enige regelmaat. Eén van de eerste preken die ik schreef toen ik net preekconsent had, ging over psalm 63. Deze psalm raakt me nog steeds. Vooral vers 3 (berijmd): Dan zou ik, voor Uw Godd'lijk oog, Uw deugden al mijn leven prijzen. De psalm verwoordt dat God de toevlucht is. David zegt dat heel persoonlijk: ‘mijn toevlucht’. God is het waard om geloofd en geprezen te worden om wie Hij is.
Als u een Psalm zou moeten dichten over deze tijd, waar zou u over dichten?
Ik zou, denk ik, als onderwerp nemen: vrede, veiligheid en recht. De media spreken voortdurend over de onveiligheid, onvrede en het onrecht in deze wereld. De wetgeving wordt ook steeds meer daarop gericht (antiterrorisme etc.). Hoe goed alles ook geregeld wordt, werkelijk vrede, veiligheid en recht is er alleen bij God in Jezus Christus.
