Online toerustingsavond
Een online toerustingsavond, hoe zal dat ervaren worden? Dat is de vraag die we ons als jeugdwerkadviseurs stelden toen alle toerustingsavonden geannuleerd werden in verband met de coronacrisis.
Maandagavond 15 juni, 19.15 uur. Dochterlief slaapt, mijn laptop is opgestart, een kop koffie staat binnen handbereik. Ik zit klaar om een toerustingsavond-op-afstand te volgen. Thuis in mijn eigen huis. Eerlijk is eerlijk: het voelt best fijn om geen oppas te hoeven regelen, in een gemakkelijke stoel op afstand verbonden te zijn en na afloop straks gelijk thuis te zijn.
Vanavond delen we met elkaar ervaringen rondom het thema ‘Kerkdienst in coronatijd’. Welke ouder(s) raakt dat onderwerp niet? Met een anderhalf jarige dreumes in huis is het soms best een kunst om aandachtig betrokken te blijven op de eredienst. De afgelopen maanden voelden slaapuurtjes onder kerktijd als een dubbele zegen. Ik ben benieuwd hoe de ouders uit de Hersteld Hervormde gemeente van Kruiningen omgaan met het volgen van de digitale eredienst. Tijd om Teams te starten en acht andere ouders te ontmoeten.
In een zaal in Kruiningen zitten ze er klaar voor: de plaatselijke predikant, de technici en twee jeugdwerkadviseurs. Net als ik volgen de andere ouders de avond digitaal. Op mijn laptopscherm zie ik de één na de ander in beeld komen. Even voor half 8 logt vader Stefan in. Achter hem zijn twee patrijspoortjes in zicht. Zelfs op het water is deze online opvoedingsavond te volgen. ‘Wie missen weg nog?’ Iedereen is online, behalve Nannie. Eén van de deelnemers grapt: ‘Zelfs digitaal kun je te laat komen…’ Twee minuten later is Nannie er ook.
Ds. J.R. van Vugt opent de avond met het lezen en toelichten van Psalm 84. Een psalm vol hartsverlangen naar het huis van de HEERE. De predikant spreekt zijn hoop uit dat we als ouders het verlangen naar Gods huis in onze gezinnen levend kunnen houden. Het verlangen om bij de Heere te wonen.
De predikant spreekt zijn hoop uit dat we als ouders het verlangen naar Gods huis in onze gezinnen levend kunnen houden.
Na de opening verschijnt jeugdwerkadviseur Marleen Vos in beeld. ‘Hoe ziet jouw zondagochtend eruit?’ Vragenderwijs schetst Marleen in no time een denkbeeldige zondagmorgen. ‘Zit je om kwart over 9 startklaar of pas net voor half 10? Geef je de snoeprol door? Zing je mee als gezin? Of luister je met elkaar hoe anderen zingen? Wat doe je met kinderen die hun loopje naar de kerk missen? Inloggen bij een andere gemeente, in hoeverre vind je dat kunnen of niet kunnen?’
De uiteindelijk vraag: ‘Hoe gaat het eigenlijk bij én met jou?’ Ervaringen delen, elkaar bemoedigen en toegerust worden, dat is het doel van deze avond. In de chatfunctie van Teams deelt iedereen zijn antwoorden op twee vragen: wat is een punt van zorg voor jou en wat is voor jou een punt van zegen in deze tijd? De antwoorden druppelen binnen. Als iedereen zijn ‘zegje’ heeft gedaan, legt iedereen mondeling zijn zorg en zegen uit. Al snel blijkt: wat de één als een zegen ervaart, ervaart de ander als een zorg en andersom. Dat komt vooral naar voren als het gaat om het gesprek over de preek. Eén van de moeders vindt het een zegen dat er direct na de kerkdienst ruimte is voor dit gesprek. Een vader merkt op dat dat bij hem thuis onmogelijk is: ‘Na anderhalf uur stilzitten willen de kinderen graag eerst hun energie kwijt. Wij komen tijdens het eten terug op de preek.’
Openhartig delen de vaders en moeders hun ervaringen. Twee gemeenschappelijke delers komen bovendrijven: de ouders ervaren de rust op zondagmorgen als een zegen, maar zien tegelijkertijd met verlangen uit naar de zondag waarop ze weer met hun gezinnen in de Ichtuskerk onderdeel zijn van de eredienst.
Zowel jeugdwerkadviseur Marleen als dominee Van Vugt verzorgen een korte toerusting. Ds. Van Vugt deelt een persoonlijke ervaring: ‘Als kandidaat besteedde ik uren aan het voorbereiden van een preek. Iemand vroeg me: ‘Besteed je net zoveel tijd aan het voorbereiden van je gebeden en aan de psalmen die je kiest? Dat zette me aan het denken. De eredienst is een totaalpakket: de dienst van de gebeden, de dienst van de verzoening, de dienst van de offerande. Geen enkel facet van de eredienst kan gemist worden. Het heilige gebeurt, God spreekt en wij mogen tot de Heere spreken. Ik hoop dat we allemaal beseffen dat de eredienst zó mooi is.’
Na de toerusting is het tijd voor gesprekken in kleinere groepjes. Een aantal hoofdjes verdwijnt van mijn beeldscherm. We blijven met z’n vijven over. Halverwege het groepsgesprek tikt er iemand op onze voorruit. Mijn schoonvader komt wat terugbrengen. Toerusting volgen vanuit de luie stoel heeft zo zijn voordelen, maar nadelen kent het ook. Net zoals dat het geval is tijdens het volgen van een eredienst, staat ook de afleiding tijdens het volgen van een digitale toerustingsavond zomaar voor de deur.
