Nooit te oud om te leren!
Ze zijn keurig vastgeplakt op het grote houten bord. Met zwarte stift is de afkomst eronder geschreven: nijlgans – kauw – groene specht – torenvalk.
Enthousiast vertelt Jesse mij hoe ik diverse veren kan herkennen. Staartveren van de buizerd worden uit een doos gehaald en gerangschikt neergelegd. ‘Kijk, zo zaten ze in de staart. En deze zat in het midden.’
Ik kijk en luister en geniet. Verbaasd over de kennis van de 11 jarige. De natuur boeit hem enorm. Zelf kan ik wel wat vogels benoemen op hun uiterlijk of hun zang. Maar Jesse weet heel wat meer. En als hij iets niet weet gaat hij zoeken. Hij vertelt hoe hij twee dagen digitaal gezocht heeft tot hij wist dat een gevonden veer van de bosuil was.
Je blijft altijd leerling. Het schiet door me heen als ik naar huis loop. Dat vraagt blijvend een lerende houding, bereid om te ontvangen wat wordt aangeboden, nieuwsgierig en leergierig om meer te willen weten.
De Heere onderwijst ons elke keer weer. Het onderzoeken van en luisteren naar Zijn Woord vraagt rust, ijver, een open oor en open hart. De zegen die Hij daarop uit genade geeft, zet hart én mond in beweging. Dan zingen jij en ik, ook in het komende verenigingsseizoen, met David mee:
Ik zal, o HEERE, mijn Koning, de heerlijkheid van Uw majesteit en roem verbreiden. En Uw wonderlijke daden met diep ontzag gadeslaan en vertellen.
