Moederdag in Suriname
Mijn naam is Paulina Breen, 35 jaar en ik ben getrouwd met Sjaak. Samen ontvingen we 3 jongens; Jesse (12) Lucas (8) en Ezra (7). Sinds onze uitzending in januari 2019 wonen wij in Suriname, Paramaribo, waar mijn man werkzaam is bij MAF in de functie van base-manager.
Hoe ervaar jij je taak als moeder en wat is belangrijk in het moederschap?Ik zie het moederschap als een vreugdevolle en waardevolle taak. Wij hebben als christelijke moeders een heel bijzondere en verantwoordelijke opdracht gekregen, namelijk om onze kinderen op te voeden en hen te onderwijzen tot Gods eer en hun behoud. Hoe heerlijk is het om onze kinderen te leren leven met de Bijbelse waarden en normen. Dagelijks met hen te bidden, Bijbellezen en zingen. Juist doordat onze drie jongens naar onchristelijke scholen gaan, komen ze dagelijks in aanraking met andersdenkenden en andere religies en daarin ligt best een uitdaging. Dat vraagt van ons als ouders keuzes, uitleg en openheid, kwetsbaarheid; “Waarom doen we niet mee met het carnavalsfeest, of holi paghwa-feest op school”, “Wat is de reden dat je klasgenootje die speciale ketting draagt als hij gaat slapen?” (uit angst voor geesten).
Wat is het belangrijk dat we iedere morgen voordat we allemaal de deur uitgaan, bidden om de geestelijke wapenrusting, zodat we zelf als moeders, maar ook onze kinderen, klaar zijn voor de aanvallen van de vijand. De meeste lessen die de kinderen leren zijn toch wel in de praktijk van alledag. Ik denk aan een van onze jongens die vaak last had van nare dromen en daardoor midden in de nacht, niet meer in slaap kon vallen. Meestal hielp het hem als we samen konden bidden, een lied zongen en zijn nare gedachten en dromen konden vertellen aan de Heere Jezus en Hem vragen om rust en vrede. Of onze oudste zoon, die zich laatst verbaasd afvroeg hoe zijn onchristelijke klasgenoten hun toetsen konden maken als ze het zonder de hulp en kracht en nabijheid van de Heere moeten doen?!
Kort geleden bracht ik een bezoek bij een Surinaams gezin. De sporen van tranen waren nog duidelijk zichtbaar op de wangen van het meisje. Toen ik haar vroeg waarom ze verdrietig was, gaf moeder antwoord; “Ze wilde niet luisteren, dus ik heb haar geslagen”. De kinderen in Suriname, worden vaak met harde hand opgevoed. Ook beleefdheid staat hoog in het vaandel. Door onze buurkinderen, de jongste is nog maar 3 jaar, word ik altijd keurig met ‘’Goedemiddag buurvrouw’’ aangesproken. Iets wat ik op mijn beurt nog dagelijks met mijn kinderen oefen en wat ik ook erg belangrijk vind om dit hen (steeds meer) te leren.
Moederdag in Suriname wordt groots gevierd. Overal langs de kant van de weg verschijnen kraampjes met cadeautjes voor moeder. De moeders worden echt in het zonnetje gezet. Ook in onze kerkelijke gemeente. Daar werden alle moeders met de kerkdienst op moederdag gevraagd te gaan staan, zodat de voorganger in de dienst speciaal voor alle moeders kon bidden. Een mooi moment!
