Kostbare herinneringen aan vader
Kostbare herinneringen aan vader; ds. Kater en ds. Bouman koesteren die herinneringen en vertellen erover.
Vaderdag 2021 is voor mij een dag die allerlei herinneringen oproept. Het is de eerste Vaderdag sinds mijn vader op maandag 5 oktober 2020 overleed. Wat missen we hem intens als familie. En wat heeft hij ook veel voor mij persoonlijk betekend. Maar de meest kostbare herinneringen zijn de momenten dat hij sprak over de Heere Jezus Christus, als de Zaligmaker van zondaren. Vaak naar aanleiding van een preek die hem getroffen had. Dan merkte ik hoe zijn hart hunkerend naar Christus en Zijn heil uitging. Tegelijk ook worstelend met de persoonlijke zekerheid van het heil. In het besef schuldig voor God te staan, als een bedelaar. Wat een wonder, dat hij aan het einde van zijn leven mocht belijden het kruis van Golgotha in het oog te hebben.
Het leven van mijn vader stelt mij voor de vraag: wat proeven mijn kinderen in míjn leven? Heeft Christus de eerste plaats in mijn hart? Is Zijn beeld in mijn leven zichtbaar? Het maakt mij tegelijk verlangend om óók zó’n vader voor mijn kinderen te zijn. Om hen telkens opnieuw op Christus te wijzen, en Hem aan te prijzen. Als een machtige én gewillige Zaligmaker. Ook van kinderen en jongeren. Om, ook als het door aanvechting donker is in mijn eigen hart, tóch altijd goed van Hem te spreken. Vaders, spreken wij met onze kinderen over Hem? De Heere wil het zegenen! En Hij Zélf wil ons daarvoor geven wat we nodig hebben. Opdat Zijn Naam alle eer ontvangen zal.
Ds. G. Kater
Het is een voorrecht om een vader te hebben die vader is gebleven maar ook een vriend is geworden.
Mijn vader is één van de meest vormende personen in mijn leven. Als ik terugdenk aan mijn jeugdjaren dan denk ik aan een vader zoals een vader had moeten zijn. Ondanks een drukke baan was er zijn oprechte aandacht, trouw en bewogenheid. Nee, er was geen tijd om bij allerlei activiteiten aanwezig te zijn. Dat gaf ook niet: zijn liefdevolle zorg en betrokkenheid waren er en die waren voldoende. Hij was niet druk met zijn eigen bezigheden of liefhebberijen. Zijn gezin ging voor. Bij zorg en moeite, overdag en ’s nachts stond hij altijd gereed. Mild was hij als het ging om de fouten die ik als jongere heb gemaakt. Naarmate ik ouder werden de gesprekken anders. In de vragen rondom de zaligheid probeerde hij een weg naar het Woord te wijzen. In de worstelingen rondom de roeping tot het ambt luisterde hij. En bad hij. Om licht en leiding van de Allerhoogste. Dat is ook nu niet anders. Het is een voorrecht om een vader te hebben die vader is gebleven maar ook een vriend is geworden. Een vader met wie de worsteling rondom de prediking en de dienst van de Heere gedeeld kan worden. Die weet wat het is om als ambtsdrager te dienen en te tobben. Die luistert bij vragen en biddend meedenkt. Dat is de vader zoals een vader zou moeten zijn. Geen volmaakte vader, maar een vader waar een kind de Heere dankbaar voor kan zijn. Omdat hij de weg tot de Heere heeft gewezen. En zijn kind onvoorwaardelijk liefheeft.
Ds. B.D. Bouman
