Ingaan in Zijn rust
De vakantie is alweer ten einde. De tijd van niks doen, lekker bijverdienen, op pauze staan, is voorbij gevlogen. Ben je weer opgeladen? Als je net weer begonnen bent met school, lijkt de vakantie al maanden geleden! De rust weer voorbij. Wat houdt ‘tot rust komen’ eigenlijk in? Ieder voor zich met een zak chips achter een beeldscherm? Of heeft rust een diepere laag én een andere invulling: tot rust komen bij God?
De context van Hebreeën 4 gaat over het volk Israël en de reis naar het Beloofde Land, het land overvloeiend van melk en honing. Ze waren er bijna, stonden voor de landgrenzen van Kanaän, maar hun ongeloof zorgde ervoor dat ze niet mochten ingaan. En zo wordt in dit hoofdstuk de vergelijking gemaakt met het Joodse volk en wij als gemeente. Belemmer je het werk van de Heilige Geest in jouw leven? Wat staat er nog in de weg om God te vertrouwen op Zijn woord?
Iedere week wordt je erop geattendeerd dat Jezus Christus alles volbracht heeft en dat er redding en rust in Hem te vinden is.
Het rusten in God is van andere aard dan ‘rust’ zoals wij dat kennen. Maar ook voor die natuurlijke rust heeft God een model gegeven. Zes dagen werken en toen rustte God op de zevende dag. De Heere zegende en heiligde die dag. Hij zette het apart als een terugkerende herinnering. De zevende scheppingsdag heeft te maken met het bereiken van je hoogste bestemming en het beleven van de hoogst denkbare vorm van verbondenheid met God. Dat geldt tot op de dag van vandaag. Iedere week wordt je erop geattendeerd dat Jezus Christus alles volbracht heeft en dat er redding en rust in Hem te vinden is.
Hoe komt het dan toch dat jij en ik het moeilijk vinden om te rusten in Christus? Die verterende onzekerheid die ons zo kan aanvechten. De duivel die erop los beukt, ons inpalmt en ontredderd aan onszelf overlaat. En niet te vergeten ons eigen, hardnekkige ‘ik’ die alsmaar door middel van ploeteren omhoog wil klimmen tot God. Wat moeten we hier toch mee doen?
Het Joodse volk is voor ons een voorbeeld in de negatieve zin van het woord. De beloning op hun ongeloof was de dood. Aan ons de taak om Zijn woord serieus te nemen! De Bijbel is het zwaard van de Geest wat wij moeten hanteren! Het is hier geen zoetsappig sprookje, maar een wereldwijde veldslag. En hoe kunnen we ons verdedigen, zonder Zijn Woord als bron te gebruiken?
Zijn rust betekent dat er geen plaats meer is voor werken als basis van onze rechtvaardigheid. Jezus’ plaatsvervangende offer aan het kruis, Zijn bereidwilligheid om jouw en mijn zonden op Zich te nemen, zorgt ervoor dat wij niks anders hoeven te doen dan Zijn offer aan te nemen. Heere Jezus Christus, Uw verzoenend lijden en sterven is het rustpunt van mijn hart. Beste vriend(in): geloof in Hem, want al het andere is al gedaan! Want uit Hem, en door Hem, en tot Hem zijn alle dingen. Zeg je daar ‘Amen’ op?
