Happy end?!
‘En er was…’; het lijkt het begin van een sprookje, dit tekstvers over Anna in het Lukasevangelie. Als we het vers uitlezen is het niet het sprookje dat we verwachten. Anna is een oude vrouw van 84 jaar, als jong meisje getrouwd, maar na zeven huwelijksjaren weduwe geworden; dat is echt geen happy end of toch wel?
Want we weten meer over Anna! Ze is een profetes, een dochter van Fanuël uit de stam van Aser. Een profetes; dat kan wijzen op het feit dat haar man profeet was en dat, net zoals wij de vrouw van de prins een prinses noemen, zij ook profetes genoemd werd. Het kan ook betekenen dat de Heere haar de gave van de profetie geschonken had; dat ze de woorden die God haar ingaf, naar anderen mocht uitdragen. We weten het niet precies. Wat we wel weten is haar afkomst; een dochter van Fanuël, uit de stam van Aser. Opvallend dat de naam of afkomst van haar man niet genoemd wordt, maar haar afkomst wel. Het doet er toe wie jij persoonlijk bent voor God! Anna is afkomstig uit één van de 10 stammen van het volk Israël. Een stam die na de ballingschap niet is teruggekeerd, maar zij, Anna, is hier blijkbaar wel, in de tempel, in Jeruzalem. En dat niet alleen op de dag waar dit tekstgedeelte over gaat; ze is er nacht en dag, ze gaat niet weg, ze dient God alle dagen van haar leven.
We weten ook hoe ze de Heere dient: met vasten en bidden. Dat roept wel een vraag op; de hele nacht én de hele dag vasten en bidden? Hoe letterlijk moet je dat nemen? Niet! Deze uitdrukking geeft aan dat ze haar hele leven wijdde aan God, door te bidden, jazeker! Door te vasten, ook, maar dat kan twee dingen betekenen legt Calvijn uit: je voor een korte tijd volledig onthouden van voedsel of om een tijd alleen te eten wat nodig is, waarbij het laatste het meest logisch lijkt in deze geschiedenis van Anna. Vasten heeft evenals bidden een doel. Kijk maar eens in het oude testament waar de profeten vastten als er een moeilijke of belangrijke zaak was; denk aan Jona. Vasten is ook een manier om je voor te bereiden op gebed en Bijbel lezen of gebed en meditatie. Een duidelijk voorbeeld is Daniël. Je kunt ook vasten wanneer het je innerlijke behoefte is om afstand te nemen van (te veel of ongezond) eten, van je social media, van je hobbies, etc., wanneer je merkt dat die dingen je afhouden van het dienen van God. Waarom Anna vastte, wat Anna bad; we weten het niet, we kunnen alleen maar gissen.
Wat we wel weten is dat Anna op hetzelfde moment als Simeon in de tempel is en als Simeon Maria en Jozef en het Kindeke ontmoet, voegt ze zich bij hen.
Ik moet denken aan dat laatste vers van de berijmde Psalm 22:
‘Zij komen aan, door Godd’lijk licht geleid,
Om ’t nakroost, dat den Heer’ wordt toebereid,
Te melden ’t heil van Zijn gerechtigheid
En grote daden.’
Het is Gods voorzienigheid dat deze beide mensen daar, op dit moment, zijn en hun Heere mogen zien en belijden. Kernachtig staat in Lukas 2 vers 38: Anna heeft insgelijks, op dezelfde manier als Simeon, erkend dat God de Heere is en dat dat kleine Kindje waarmee Maria en Jozef naar de tempel kwamen om Hem volgens de wetten van Mozes aan de Heere voor te stellen, de lang verwachte Messias is.
Maar let op; ze houdt deze ervaring niet voor zichzelf, ze spreekt van Hem tot allen die de verlossing in Jeruzalem verwachtten. Ze gaat op zoek; in de tempel, buiten de tempel? We weten dat niet, maar we weten wel dat zij mensen kent die uitzien naar de komst van de Messias en naar hen gaat ze toe; precies zoals David dat in Psalm 22 mocht voorzeggen. Anna, de profetes, ze gaat naar hen toe om Zijn gerechtigheid te verkondigen, zodat Hij de eer ontvangt.
Grote daden, zingt de psalmist in die laatste regel van Psalm 22: onvoorstelbaar toch, dat God Zijn Zoon zond naar deze aarde.
Onvoorstelbaar toch dat Hij ruim 30 jaren op aarde geweest is en daar zoveel wonderen gedaan heeft. Onvoorstelbaar toch dat Hij Zich aan het kruis heeft laten nagelen, van Zijn Vader verlaten is geweest en gestorven is. En wat meer is: ook is opgestaan en Zich aan zoveel mensen getoond heeft. Onvoorstelbaar toch dat Hij is opgevaren ten hemel en daar voor Zijn Kinderen bidt.
Onvoorstelbaar toch dat Hij mensen als Anna, als jij en ik inschakelt om anderen van Hem te vertellen omdat Hij wil dat er niemand verloren gaat. Pak je die taak op? En dan niet alleen als je met de evangelisatiecommissie van de kerk gaat flyeren of met de JV naar een stad gaat om mensen aan te spreken, maar juist ook in je nabije omgeving. Gaat het gesprek met je vrienden, je medeleerlingen, je collega’s over het uitzien naar Christus’ komst; in je hart en straks op de wolken van de hemel? Anna wist de mensen te vinden, met wie ze van hart tot hart kon spreken over de Messias die komen zou én ze zocht ze op en mocht met Simeon belijden: ‘mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien’.
‘En er was ...’; het leek het begin van een sprookje zonder happy end; ze leefde wel lang, maar in mensenogen niet gelukkig. Wij weten beter: Gods Woord is geen sprookje, maar 100% waar en Anna? Zij is voor eeuwig bij haar Zaligmaker; een gelukkiger einde kun je je niet wensen.
Van harte toegebeden!
