Christus' offer was volkomen, want Zijn werk was volkomen
Het is goed voor te stellen dat iemand die voor het eerst bij ons in de kerk komt, weinig begrijpt van wat er gebeurt.
Ingewikkeld
Waarom zingen we en waarom wordt de wet gelezen? Wat is de bedoeling van votum en zegengroet? Waarom gaan we bij de zegen aan het einde van de dienst wel staan en aan het begin van de dienst niet? Zo’n zelfde gevoel kan je ook bekruipen als je over de offers leest. Wat moet een gemiddelde Israëliet allemaal weten om op de juiste manier een offer te brengen? En welk offer moet hij brengen in welke situatie?
Vrijwillig
Van een aantal offers is duidelijk omschreven in welke situatie het moest worden gebracht. Als een Israëliet onwetend had gezondigd, moest hij een zondoffer brengen. En dat was verplicht! Hij kon niet anders als hij vergeving wilde ontvangen. De wet schreef het op deze manier voor. En zo moest het gebeuren. Voor het spijsoffer lag het heel anders. Het was in de eerste plaats vrijwillig. Het hoefde niet gebracht te worden, maar als de offeraar er behoefte aan had, mocht hij een spijsoffer brengen. Hij mocht het zo vaak brengen als hij wilde. Het belangrijkste van het spijsoffer was om de Heere te danken voor Zijn liefde en genade. En om die dankbaarheid te uiten, bracht de offeraar een spijsoffer.
Karakter
Van de Levitische offers is het spijsoffer het enige offer dat geen bloedig offer was. Zonder bloedstorting is er geen vergeving (Hebr. 9:22). Maar bij het spijsoffer ging het ook niet om vergeving of verzoening. Als de liefde en genade van de Heere zo duidelijk werd gezien of ervaren dan was er de mogelijkheid om deze dankbaarheid bij de Heere te brengen. Het spijsoffer kon bestaan uit ongekookte meel, ongezuurde koeken of groene aren. Wat dan ook werd gebruikt voor het spijsoffer, het offer dat Christus zou brengen op Golgotha stond centraal. Zijn offer was volkomen, want Zijn werk was volkomen. Hij heeft Zich niet laten verleiden door (de verzoekingen van) satan en ook niet door de religieuze leiders.
Toevoegingen
Aan het spijsoffer moesten verschillende ingrediënten worden toegevoegd. In ieder geval mocht er geen zuurdesem of honing aan worden toegevoegd. Honing stond voor vleselijke lust en zuurdesem is het beeld van onreinheid en kwaadheid. Wel moest er olijfolie aan worden toegevoegd omdat de zalvende kracht van de Heilige Geest nodig was. Ook bederfwerend zout werd erbij gedaan. En ook wierook mocht niet ontbreken, want het spijsoffer was een liefelijke reuk voor de Heere. Wat zou de offeraar ervan gezien en begrepen hebben? Zou hij het verlangen gehad hebben om op deze manier de reuk van Christus voort te brengen? Daarop zag toch het spijsoffer?
En jij?
Wij hebben geen spijsoffers meer. Zou jij graag en spijsoffer willen brengen om de Heere te danken voor Zijn genade en liefde?
Dit artikel is deel 2 in de serie 'Offers in de Bijbel'. De volgende keer schrijft Alissa Bakker over het dankoffer. Lees ook deel 1 over het spijsoffer.
