Mij dorst
In gedachten sta ik daar… ‘Als ik in gedachten sta bij het kruis van Golgotha, als ik hoor wat Jezus sprak, voor Zijn oog aan 't kruishout brak…’
Wat dan? Als je daar in gedachten gaat staan. En je luistert naar wat Jezus spreekt. Hij hangt daar vernederd aan een kruis. Ten spot voor alle mensen die zich eromheen verzameld hebben. En jij staat er in gedachten tussen. Je hoort Hem wat zeggen. Wat gebeurt er dan met je? Hij heeft al vier keer gesproken. Wat deed dat met je?
Jouw reactie
Ben je ‘als Jeruzalems dochters weleer, die weenden om de pijn van hun lijdende Heer”? Huil je om Zijn pijn of huil je om jouw zonden? Zijn het tranen van medelijden of van berouw? Misschien zeg je: ‘Ik huil helemaal niet. Het raakt me niet.’ Dan moet je je misschien in gedachten ook eens iets anders voorstellen. Dat jij daar wat zegt, terwijl je naar Jezus kijkt. ‘Het raakt me niet dat U daar hangt.’ Hij kijkt op, Hij kijkt je aan. Stel je dat eens voor. Ik denk dat Hij met Zijn ogen zou zeggen: ‘Dat raakt Mij… Want Ik geef Mijzelf hier ook voor jou. ’
Ik heb dorst
Hij roept nog een keer, ‘Mij dorst!’ Alles is nu volbracht (zie Joh. 19:28). Heel Zijn lijden is achter de rug. Alle zonden van degenen die zichzelf niet meer kunnen redden, zijn weggedaan. Zijn Vader is tevreden. Nu heeft Hij nog één ding te zeggen: Ik heb dorst.
Ik wil jouw dorst lessen
Ik heb dorst, zodat jij nooit meer dorst hoeft te hebben. Is jouw hart ook zo droog? Je zoekt vervulling in de wereld. Misschien in films, in urenlang appen, in je bijbaan, je hobby, je vrienden. Misschien probeer je je dorstige hart wel te vullen met kerkgang, serieuze Bijbelstudie en veel bidden. Maar je blijft dorst hebben.
Dat hoeft niet voor altijd zo te blijven. God roept ons toe in Jesaja 55: Heb je dorst? Kóm tot de wateren! Als je geen geld hebt, kom toch, koop het hier zonder geld. Koop wijn en melk om je dorst te lessen. Alleen in Mij zal je dorst gelest worden. Als je je leven, je hart helemaal aan Mij overgeeft, heb je nooit meer dorst. Want Ik ben de Fontein van het leven! Door Mijn offer hoef jij nooit meer dorst te hebben.
Geen dorst meer
Er zijn allerlei reacties mogelijk op Jezus’ kruisdood. Je kunt er onbewogen onder blijven. Of gaan huilen om Zijn pijn. Maar het kan ook dat jij voelt dat Hij daar voor jou hing. Dat je met jouw zonden hebt bijgedragen aan Zijn pijn. Diep berouw kan je hart vervullen. En tegelijk, dat gaat altijd samen: diepe blijdschap! Want Hij wilde daar gráág voor jou hangen! Hij deed het niet met tegenzin (hoewel Hij als het kon graag de drinkbeker voorbij had laten gaan…). Zijn hart is zo bewogen met zondaren. Zo bewogen met jou in je verlorenheid. Zo bewogen dat Hij Zichzelf er totaal voor over had. Daar hoorde emotionele pijn bij (verraden en bespot worden, afscheid nemen van Zijn geliefden en hun verdriet zien), geestelijke pijn (verlaten door de Vader), maar ook lichamelijke pijn. Niet alleen van de doornenkroon en de spijkers, maar ook martelende dorst. Oké, Hij kan een slokje krijgen, zullen de soldaten gedacht hebben. Een slokje edik, waarschijnlijk een soort zure wijn. Soms mengden de soldaten daar nog zout door. Dat hielp dus niet echt tegen de dorst. Het was de laatste druppel, letterlijk en figuurlijk, in het lijden van Jezus.
Wat is jouw reactie? Deze Jezus is al jouw vertrouwen waard. Op Hem kun je aan. Hij dronk de lijdensbeker leeg tot de láátste druppel. Alles was volbracht. En Hij ging. Om na Zijn opstanding en hemelvaart tot Zijn terugkomst te bidden dat Zijn huis vol zal worden.
‘Hoor ik, hoe Hij riep: ‘Mij dorst!’
dan roep ik: ‘O Levensvorst,
Gij, Gij naamt de bitt're dronk,
die deez' aard verzoening schonk!”
En zing er dan maar door het geloof achteraan: Die ook mij verzoening schonk!
