Bidden om een gesprek over geloof

‘Ik zou wel willen adviseren om de Heere te vragen of Hij gelegenheden wil geven voor een persoonlijk contact.’

Ds. R.W. Mulder (voorzitter Commissie Evangelisatie) pleit voor een contactgerichte houding als het gaat om gesprekken met niet-gelovigen. Daar mogen we volgens hem om bidden: ‘Als je dat gebeden hebt, moet je niet verbaasd opkijken dat je kort daarna ‘zomaar’ met iemand alleen bent en de gelegenheid krijgt om over het geloof te praten.’ 

Als mensen niet in Christus geloven, gaan zij voor eeuwig verloren. Wanneer raakte u dit?  
‘Na mijn reformatorische middelbare school ging ik studeren. Eerst een poosje in Zwolle en daarna in Utrecht. Voor die tijd kwam ik verhoudingsgewijs weinig in aanraking met seculiere mensen. In mijn geboorteplaats zijn de meeste mensen kerkelijk betrokken of weten in ieder geval het nodige van het christendom af. Toen ik door genoemde steden ‘reisde’, greep het mij aan dat er zoveel mensen niet of niet meer van de God en de Heere Jezus horen. Al die mensen met een ziel voor de eeuwigheid en dat gaf mij destijds een heel zwaar gevoel. Ik voelde een bepaalde verantwoordelijkheid, maar wist niet goed hoe ik daar in de praktijk gestalte aan moest geven. Ik durfde eigenlijk ook niet zo goed. Toch probeerde ik wel met medestudenten over het geloof te praten. Na zo’n gesprek had ik zelden een goed gevoel, maar achteraf is wel eens gebleken dat mijn gesprekspartner dat gelukkig anders had beleefd. 

Er is nog wat en dat raakt mij wel, maar toch ook altijd te weinig: kerkmensen die niet in Christus geloven gaan voor eeuwig verloren. Ik bid wel eens: Heere laat U mij toch voelen dat mijn catechisanten zonder Christus verloren gaan. Het is nodig dat dit steeds weer beseft wordt. Dominee zijn betekent niet automatisch dat je de juiste gevoelens hebt met betrekking tot degenen die nog onbekeerd zijn. Gelukkig wil de Heere ook dit werken, want anders is er geen bewogenheid met de naaste. 

Welke adviezen geeft u jongeren als ze in een omgeving werken of leren waarin iedereen ongelovig is?  
‘Probeer zo gewoon mogelijk te doen. Als je je ergens op gaat focussen wordt het vaak krampachtig. Het is wel belangrijk dat je in je doen en laten betrouwbaar en transparant bent. Je medemens moet niet als eerste horen dat Gods geboden bestaan en gehoorzaamd moeten worden; ze moeten aan het jou kunnen merken.  

Ik zou wel willen adviseren om de Heere te vragen of Hij gelegenheden wil geven voor een persoonlijk contact. Als je dat gebeden hebt, moet je niet verbaasd opkijken dat je kort daarna ‘zomaar’ met iemand alleen bent en de gelegenheid krijgt om over het geloof te praten.’ 

Veel jongeren in Nederland hebben geen idee wat godsdienst inhoudt. Waar kun je op aanhaken als iemand totaal geen godsbesef lijkt te hebben, maar je toch graag over God en geloof wilt spreken? 
‘Ik ben van mening dat we voor het antwoord op deze vraag in de Bijbel terechtkunnen. In Handelingen 17 lezen we over de redevoering/preek van Paulus op de Areópagus. Hoewel het destijds met het godsbesef misschien iets beter gesteld was, zijn de verschillen toch bijzonder klein. Een poosje geleden heb ik mij in deze rede verdiept en ik vond de denkbeelden van de filosofen van toen verbazingwekkend dicht liggen bij de opvattingen in onze tijd. Er is echt geen nieuws onder de zon. Uit deze redevoering haal ik in ieder geval dat Paulus spreekt over het bestaan van God en het feit dat er een Schepper is.  

De huidige discussie rondom schepping en evolutie en de vraag of deze te integreren zijn wordt op de Areöpagus beslist. Er is geen combinatie van schepping  en evolutie mogelijk; het één sluit het ander uit. Ik vind het verstandig en nodig om met mensen te spreken over het afleggen van verantwoording aan onze Schepper, maar zeker ook dat Hij Die onze Rechter is ook Redder kan en wil zijn. Wonderlijk is dat de Heere de rede van Paulus voor meer dan twee personen heeft willen zegenen. Laten we dit toch voor ogen houden.’ 

U bent voorzitter van de commissie Evangelisatie van de HHK. Wat doen jullie zoal?  
‘Deze commissie is vooral bezig met bewustwording en toerusting. We zijn, zo heet dat in kerktermen, een orgaan van bijstand. We staan zoveel mogelijk anderen terzijde. Het eigenlijke evangelisatiewerk behoort namelijk te liggen bij gemeente of classis en dus niet bij onze commissie. Als het goed is, verstaat elk gemeentelid zijn roeping ten opzichte van de naaste en omdat dit niet altijd zo is, hebben we hier als commissie het nodige werk te doen.  

Wie daarna met evangelisatiewerk bezig gaat, krijgt als vanzelf behoefte aan toerusting. In de vorm van de jaarlijkse evangelisatiedag, een cursus of een meer officiële opleiding wordt hierin voorzien. Heel recent ben ik betrokken geweest bij het voorzien in een opleidingstraject voor personen die een meer officiële taak binnen een evangelisatieproject vervullen. Denk aan iemand die wekelijks Bijbelstudie geeft of leiding geeft aan evangelisatiepost en samenkomst leidt. We hebben hierin kunnen voorzien.’