Adventstijd in het gezin
Gisteren, zondag 27 november 2022, was het de 1e Adventszondag. Leeft advent wel?
Wij kennen als adventstijd de vier weken voor Kerst. De tijd dat we telkens weer stilstaan bij de weg die de Heere Jezus is gegaan om op Gods tijd in de kribbe van Bethlehem te komen. Daarbij moeten we niet alleen denken aan het Lukasevangelie, maar ook aan de vele voorzeggingen die daar in het Oude Testament al over gedaan zijn.
We kunnen in de adventstijd ook eens nadenken over Rachab de hoer, Ruth de Moabietische, Bathseba de overspeelster. Daar staan ze dan in het geslachtsregister van Jezus. Zondige mensenkinderen zoals wij. Maar daar is Hij, Die voor hen wilde komen, opdat ze zalig zouden worden.
Maar hoe leeft de adventtijd onder ons en in onze gezinnen?
De wereld
De wereld kan er niet mee uit de voeten. De wereld ziet deze tijd hooguit als periode om alles van kerstverlichting en -versieringen te voorzien. Want gezelligheid in een winkelstraat bevordert uiteindelijk de verkoop. Zo verstaat de wereld al helemaal niet dat Jezus is geboren, al schalt het soms uit de luidspeakers in de straten. Kerst is eerder het feest van het licht. De kortste dag is geweest en de dagen worden weer langer. En dat wordt gevierd, dat wordt getoond, dat wordt beleefd. Wat een armoede.
Onze gezinnen
Maar hoe is dat dan in onze gezinnen? Moeten we niet erkennen dat deze wereldgelijkvormigheid in de christelijke gezinnen ook vaak een plaats heeft gekregen? Ook kinderen worden in deze tijd meegenomen in dit sentiment. Als het in de christelijke gezinnen niet anders gaat dan in de wereld - kerstverlichting, kerstboom, kerststaal, kerstdiner enz. enz. -, dan lijkt het mooi en sentimenteel, maar is het leeg, dood, zonder inhoud. Wat is Kerst dan voor hen?
Ja, zegt u, maar onze kinderen weten wel meer en beter. Is dat zo? Vraag het ze maar. Zeker, als je aan kinderen uit de christelijke gezinnen vraagt wat Kerst is, dan zeggen deze kinderen: Jezus is toen geboren. Maar weten zij ook de reden waarom Hij geboren moest worden?
Vreugde en verdriet, verdriet en vreugde
Ik weet nog dat ik in één van de gemeenten die ik heb mogen dienen eens zei: “Gemeente, bij een wieg is blijdschap, vreugde om de geboorte en bij een sterfbed is er verdriet en geween. Bij de Heere Jezus is dat net andersom: bij Zijn wieg zijn de pijn en het verdriet en bij Zijn kruis de blijdschap en de vreugde. Waarom? Omdat Hij moest komen vanwege onze zonde, is dat niet pijnlijk? Maar Hij is gestorven om die zonde te betalen, is dat geen vreugde?”
Na die tijd kreeg ik van enkele ouders te horen, dat dit toch niet erg pastoraal was naar kinderen, die het toch zo anders beleven. Is dat zo? Of hebben die ouders zelf de ernst van het komen van Jezus niet aan hun kinderen voorgehouden? Een kerstbeleving gemaakt van kunstlicht, kunstliefde, enz.
Adventstijd: tijd voor onderwijs
Juist de adventstijd is een mooie tijd om kinderen te onderwijzen dat het Kerst móest worden, omdat ze anders nooit zalig zouden kunnen worden. Dat Jezus juist ook wilde komen om voor kinderen en zuigelingen deze weg te gaan. Hij kwam als Kind tot hen en Hij ging als Kind ook voor hen de weg.
Juist als we in de adventstijd ook de weg naar het kruis - dat achter de kribbe staat - aan onze kinderen voorhouden, valt er een ander licht over Kerst. Want zonder Pasen is Kerst toch niets? Zonder betaling is er toch geen zaligheid?
Los of verbinden?
De wereld maakt Kerst en Pasen los van elkaar. Kerst is het feest van het licht en Pasen is het feest van de vruchtbaarheid. Maar al die feesten gaven geen voldoening, het bleef leeg.
Jezus verbindt Kerst en Pasen juist met elkaar. Juist in Zijn komst met Kerst en met de vervulling met Pasen ligt de volheid.
Geen kunstlicht, maar hemels Vaderlijk licht. Een licht dat niet gedoofd wordt na kerst, maar juist Hem bestraalt. Een licht dat ook niet gedoofd is met Pasen, maar Hem daarna steeds bestraalt. En zo is Hij het licht dat op aarde schijnt en verbindt Hij Kerst en Pasen onlosmakelijk door en in Zichzelf. Want Hij werd en is "Licht uit Licht". En in dit Licht is nu het Leven (Joh. 1 vs. 4).
Ouders
Er zijn vier weken van advent om daar met uw kinderen mee bezig te zijn. Gunnend, liefdevol, dat God nu Zijn Zoon gaf met Kerst, opdat het ook Pasen kon worden.
Hij lag in de kribbe als Kindeke teer, Hij lag daar als Koning,
Hij lag daar als Man van Smarten, Hij lag daar als Zaligmaker, ook voor kinderen.
Dan komt Kerst in dat licht te staan. Dat geeft troost, uitzicht en toekomst.
Juist in hun jonge leven, als ze nog zo ontvankelijk zijn, moet de kinderen steeds voorgehouden worden dat zij wedergeboren moeten worden, een nieuw hartje moeten krijgen. Wat is adventstijd dan ook een mooie tijd om te benadrukken dat dat nu mogelijk is door het komen van Jezus in de kribbe, omdat Hij in die weg naar het kruis wilde gaan en zo kinderenharten vernieuwen.
Toekomst
Dan is er toekomst in een tijd vol onzekerheden en spanningen, die ook aan kinderen niet voorbijgaan. Wat rijk om er dan van te mogen spreken dat het adventtijd was en is. Dat ook wij leven in de adventstijd, namelijk van Zijn wederkomst. Niet als een Kind, maar als de Koning. Niet als een Verworpene, maar als de Herder, ook van lammeren. Niet als een Man van Smarten, maar als de Rechter.
Laten we dan met onze kinderen terugkijken, vooruitkijken, maar bovenal met hen omhoogkijken. Daar is Hij en vandaar komt Hij.
